senin gibi olmuş bir zaman
ve yabancılaşmış her sözde yeni umutlar aramış sonra.
dönüşü olmamış
kapatmış gözlerini
artık konuşsanda ne fayda!
bütün kağıt parçalarında yüzünü görür gibi
ama aslında hiç bir şeye yüzün yok sanki
her gördüğün desteyi yıkar ve yenisini yapmaz ellerin
sefaletini görmez gözün
bilmez karanlık dertlerin.
hali kalmamış sefaletle bile kabule geldim
ama değişmemiş üşengeçliğin
bir çabadan medet umamaz karanlığım
soğuk ve kaygılı bedenimde yok artık aydınlığın.
her parçanda bitmeyecek sessizlik olmak istiyorum.
ama hissetmek bile istemiyorsan
şu kocaman evrenin en alt katına dönmek istiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder