11 Temmuz 2012 Çarşamba

Kaçırdığım her şeye

çok çabuk oluyor her şey,
çabuk bitiyor.
hızla gidiyor tren,
yelkovan hızla takip ediyor akrebi.
teneffüsler çabuk geçiyor,
yemekler hızla yeniyor,
acele sohbetler,
alelacele işler.
çabuk bitiyor film,
bir sonraki seans çabucak geliyor.
çabuk bitiyor sözlerim,
söylüyor ve gitmişler bile.
aklımda şu ya da bu hikaye,
nereye?
hızlı geliyor sindirim,
olmamış gibi ,
hiç yaşanmamış gibi.


Mümkündür

mümkündür tabii 
mümkündür bir pembe yatakta uyanmak sabahlari 
pamuk gibi prenses olup 
pembe filler kovalamak. 
biraz zor ama 
mümkün aslinda 
gözünü çevirdigin her yanda ölü 
uyandirmak ölüleri 
mümkün. 
nasil da agliyor birileri 
güldürmek mümkün 
görüyorum ki durgun kimileri 
döndürmek mümkün. 
düs gibi içinden çikilmaz bir bütün gibi içine karisilmaz 
cahil perilerde tepetaklak 
gerçeginde bir yol var ki 
saptirilmaz 
saptirmak mümkün. 
imkansiza bir adim 
basarmaktan iki adim geri 
bir engebe ki asilmaz.