Gecem kararıyor,
Güneşlerin soluk ışığında hayat,
Bir zindana mahkum ellerim beni öldürüyor.
Dağılmalardan bağımsız,
Çarpık gerçeklerim.
Keskin sessizliklerim ki anlatır aslında,
Kendi içine dönüyor.
Zevke şayan zaferlerim çok gerilerde kalıyor.
Ağaçlarım ölüyor,çiçeklerim çürüyor,
Ciğerlerime mahkum bu zehir beni öldürüyor.
İsyanın eşiğinde,
Işıklar ellerinde.
Sesler çok gerilerde.
Kefenim parçalanmıyor,
Bedenim fanilikten kaçamıyor ki razıdır aslında
Tabutun en dinine giriyor.
Şairlere ahkam kesip dilim
Sessizi çağırıyor.
Düşüncelerime mahkum bu zihin beni öldürüyor.
Kanım figan ediyor,
Cebrail'e bir duam eksikti o da tam oluyor.
Zamanım daralıyor,
Değerim azalıyor,
Yardım istiyor.
İşine mahkum bu Azrail beni öldürüyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder