Evet,vazgeçiyorum.
Burada bir yol yok ve ben bunu 22 yaşımda farkettiğim için kendimi inanılmaz şanslı hissediyorum.Yıkımların çoğunun,vakit kayıplarından oluştuğunu biliyorum.
Gitmek yapılabilecek en geri dönülmez hareket olabilir,Amerika bir cehennem olabilir belki benim için ama zaten aklımdaki son şey bir hayaller ülkesine gittiğimdir.
Kopmuş hissediyorum artık kendimi,bir hayatı geride bırakmış ve yenisi için nadasa yatmış gibiyim.Tam bir Tabula Rasa'yım.Boş zihnimde kimse tutunamıyor ve olaylar anlamsız bir şekilde.Tarifsiz ve gereksizler.
Anlatılanları dinlemek daha cazip,insanların bitmek bilmez dertleri umurumda değil ama dinliyorum.Araya girmek zahmetinde bile bulunmuyorum.Eski insanlarımla paylaşacaklarım artık cidden yok.Sadece yok.
nereye gidiyore
YanıtlaSilo eski insanlar öldüler, bu dünya artık bizim dünyamız... her şeyi kontrol etmekten vazgeç bırak ne olacaksa olsun, bırak olsun.
YanıtlaSil